Tourist in Europe

   มลรัฐมิชิแกน (Michigan) เป็นมลรัฐในสหรัฐอเมริกา ตั้งอยู่บริเวณส่วนเหนือของประเทศ โดยชื่อของรัฐมาจาก ชื่อทะเลสาบมิชิแกน ซึ่งตั้งโดยชาวอินเดียนแดงเผ่าชิปเปวา จากคำว่า มิชิ-กามิ ซึ่งหมายถึง น้ำอันกว้างใหญ่ รัฐมิชิแกนห้อมล้อมด้วยทะเลสาบขนาดใหญ่ 4 ทะเลสาบในด้านเหนือ ด้านตะวันตกและด้านตะวันออก ทำให้รัฐมิชิแกนมีชายฝั่งทะเลน้ำจืดที่ยาวที่สุดอันดับสองในประเทศรองจากรัฐ อะแลสกา ทำให้มิชิแกนมีกิจกรรมนันทนาการทางน้ำมากที่สุดอันดับต้นของประเทศ รัฐมิชิแกนเป็นรัฐเดียวในสหรัฐอเมริกาที่มีพื้นที่แยกออกจากกันเป็นสองฝั่ง โดยจุดเชื่อมระหว่างสองที่อยู่บริเวณ แมกคีนอก์ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งของมิชิแกน

      รัฐมิชิแกนมีเมืองที่สำคัญคือ ดีทรอยต์ ฟลินต์ วอลเลน แกรนด์แรพิดส์ แมกคินอก์ แลนซิง และ แอนอาร์เบอร์ มหาวิทยาลัยที่สำคัญได้แก่ มหาวิทยาลัยมิชิแกน และมหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตต ทีมกีฬาที่สำคัญที่มีชื่อเสียงคือ ดีทรอยต์ ไลออนส์

          รถยนต์คันแรกมีลักษณะเป็น 3 ล้อ มีเครื่องยนต์แบบกระบอกสูบอยู่เหนือล้อ ประดิษฐ์คิดค้นขึ้นโดย Carl Benz ในปี 1885

  

    แต่ฟอร์ได้ทดลองผลิตรถยนต์ที่ใช้งานได้ง่ายกว่า ดีกว่า ใน 8 ปีต่อมา รถของฟอร์ดเป็นรถ 2 ล้อ เหมือนกับรถม้าเปิดประทุนแบบเก่าๆ ปี 1903 เขาได้ตั้งบริษัทฟอร์ด มอเตอร์ (Ford Motor Company) อีก 6 ปีต่อมาก็มีออร์เดอร์ถึง 10,000คัน สำหรับรถใหม่ของเขาที่เรียกว่า โมเดล ที ปี 1919 ฟอร์ดขายรถยนต์ของเขาได้ถึง 1 ล้านคัน

    ต่อมาฟอร์ดได้ริเริ่มใช้เครื่องสตาร์ทด้วยมือ การผลิตแบบสายงานการผลิต  และในปี1914 ริเริ่มการทำงานแบบ 5 ดอลล่าร์ต่อวัน 6 วันต่ออาทิตย์   การริเริ่มเช่นนี้ของเขาได้เสริมสร้างเศรษฐกิจของเมืองดีทรอยท์ คือมีผู้คนทำงานมากขึ้น สามารถผลิตรถยนต์ที่มีคุณภาพและมีลักษณะดีขึ้นเรื่อยๆ ด้านมืดของการพํฒนาเทคโนโลยีการผลิตเช่นนี้คือ ฟอร์ดไม่ใส่ใจกับคนงาน บั่นทอนความมีชีวิตชีวาของคนงาน ซึ่งต้อทำให้ทันตามรถแต่ละคันในสายการผลิต  นอกจานี้ระบบรักษาความปลอดภัยก็แทบจะไม่มีและฟอรืดกีดกันการตั้งองค์กร ลูกจ้างมาเป็นเวลานานหลายปี

เยลโลว์ สโตน อุทยานแห่งชาติแรกของโลก

อุทยานแห่งชาติเยลโลว์สโตน (Yellowstone National Park) เป็นอุทยานแห่งแรกของโลกและของสหรัฐอเมริกา ตั้งอยู่ในเขตติดต่อสามรัฐได้แก่ ไวโอมิง มอนแทนา และ ไอดาโฮ แต่พื้นที่ส่วนใหญ่อยู่ในรัฐไวโอมิง เป็นอุทยานแห่งชาติที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐ มีพื้นที่กว่า มีเนื้อที่มากกว่า 2 ล้านเอเคอร์ คือประมาณ 43,750 ตารางไมล์ หรือ 8,992 ตารางกิโลเมตร ภายในอุทยานประกอบไปด้วย ที่ราบสูงและภูเขาสูงมีหน้าผาชัน และมีทะเลสาบเยลโลวสโตน์ เป็นอุทยานแห่งชาติที่มีบ่อน้ำร้อน น้ำพุร้อนมากกว่า 10,000 แห่ง และ 250 แห่งเป็นบ่อน้ำพุร้อน [1] และน้ำพุร้อนที่สำคัญคือ น้ำพุร้อนโอลด์ เฟธฟุล มีน้ำพุงออกมาทุกๆ 33 และ 93 นาทีโดยไม่เปลี่ยนแปลงเลยในรอบ 100 ปี  สัตว์ป่าที่น่าสนใจในอุทยานแห่งชาติเยลโลว์สโตน ได้แก่ หมีกริซซี่ หมีดำ ควายป่าไบซัน กวางมูส กวางเอลค์ แพะภูเขา บิ๊กฮอร์น แมวปา
   
จุดเด่น ๆ ที่นักท่องเที่ยวเมื่อมาถึงแล้วจะต้องแวะดูมีมากมาย ไม่ว่าจะเป็นโอลด์ เฟธฟูล (Old Faithful) น้ำพุร้อนที่ตระการตาที่สุด บ่อน้ำร้อน น้ำตกขนาดใหญ่ รวมทั้งสัตว์ป่านานาชนิด ทั้งควายป่าไบซัน กวางเอลก์ หรือหมีกริซลี
    เส้นทางแรกคือโอลด์ เฟธฟูล-น้ำพุร้อน แมมมอธ (Mammoth Hot Spring) ระยะทาง 81 กิโลเมตร เริ่มต้นที่โอลด์ เฟธฟูล ซึ่งต้องไปดูก่อนเป็นอันดับแรก ต้องแวะเข้าไปที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวเพื่อเช็คเวลาว่าโอลด์ เฟธฟูลจะปะทุขึ้นเมื่อเวลาเท่าใด แล้วจับจองม้านั่งเตรียมตื่นตาตื่นใจ
จากนั้นเดินดูบ่อน้ำร้อนและน้ำพุร้อนอีกนับไม่ถ้วนตามทางเดินไม้ ซึ่งใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง เริ่มจากด้านหลังของโอลด์ เฟธฟูล และจะไปสุดทางที่บ่อมอร์นิงกลอรี (Morinin Glory Pool) ซึ่งเป็นบ่อน้ำร้อนขนาดเล็กรูปกรวยสีฟ้าใส
จากนั้นขับรถขึ้นเหนือไปยังแอ่งมิดเวย์เกเซอร์ (Midway Geyser Basin) เพื่อไปชมบ่อน้ำร้อนแกรนด์ พริสเมติก (Gannd Prismatic Spring) ที่ใหญ่ที่สุดและสวยที่สุดของอุทยานฯ ซึ่งมีความกว้างถึง 110 เมตร
เมื่อถึงทางแยกเมดิสัน (Madison Junction) ให้เลี้ยวขวาและขับขึ้นเหนือไปยังน้ำพุร้อนแมมมอธ บริเวณดังกล่าวมีธารน้ำร้อนไหลไปตามชั้น ๆ ของลานหินปูน ซึ่งเกิดจากการสะสมของแคลเซียมคาร์บอเนตที่ไหลมากับน้ำร้อน ทำให้เกิดรูปร่างแปลกตา นับว่าเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของอุทยานฯ (West  Tumb  Geyser) ระยะทาง 59 กิโลเมตร ไปตามเส้นทางวันเวย์ที่ชื่อแคนยอนริม (Canyon Rim Drive) สู่จุดชมวิวอาร์ติสท์ พอยต์ (Artist Point) อันยิ่งใหญ่และเป็นที่มาของชื่ออุทยานฯ ณ จุดนี้ สายน้ำเยลโลว์สโตนตกจากหน้าผาสูงถึง 93 เมตร
ขับรถลงใต้ต่อไป เส้นทางจะขนานไปกับแม้น้ำเยลโลว์ สโตน ผ่านทิวเขาขนาดใหญ่ และที่ราบเฮย์เดน (Hayden Valley) ซึ่งเป็นที่ราบขนาดใหญ่ ช่วงนี้ให้ขับช้า ๆ เพราะมีสัตว์ป่ามากมายให้ดู รวมทั้งนกน้ำขนาดใหญ่อย่าง White Pelican และ Trumpeter Swan รวมทั้งฝูงควายป่าไบซัน (Mud Vocano) และแบล็กดรากอนดาลดรอน (Black Dragon’s Caldron) หากยังไม่เบื่อกับบ่อน้ำร้อนหรือน้ำพุร้อนก็ควรแวะดู เพราะน้ำพุร้อนตรงแบล็กดรากอนปะทุอยู่ตลอดเวลา ส่งเสียงดังคำรามสมชื่อทีเดียว
จุดหมายปลายทางมาสุดที่เวสต์ทัมบ์ เกเซอร์ ซึ่งอยู่ติดกับทะเลสาบเยลโลว์สโตน ทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในทวีปอเมริกาเหนือ อยู่สูงกว่า 2,100 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง บริเวณโดยรอบจะเห็นควันพวยพุ่งอยู่ตลอดเวลา นับว่าเป็นทัศนียภาพที่แปลกตาไปจากทะเลสาบอื่น ๆ

หากมีเวลาอีกสัก 1 วัน ลองขับไปตามเส้นทางทิศเหนือซึ่งไม่ค่อยเป็นที่นิยมมากนัก จะได้พบกับบรรยากาศซึ่งไม่เหมือน 2 วันที่ผ่านมา เส้นทางดังกล่าวชื่อนอร์ธเธิร์นเรนจ์ (Northern Range) โดยเริ่มต้นจากน้ำพุร้อนแมมมอธไปทางทิศตะวันออกผ่านทุ่งหญ้าและป่าเขา ทิวทัศน์ที่นี่ไม่มีอะไรโดดเด่นหรือสวยงามมากนัก หากถ้าขับมาถึงทาวเวอร์-รูสเวลต์ (Tower-Roosevelt) หากเลยไปอีกประมาณ 2 ไมล์จะพบฟอสซิลต้นไม้ที่กลายเป็นหิน และเมื่อถึงจุดนี้หากต้องการขับต่อไปก็จะถึงประตูทางเข้าทางทิศตะวันออก เฉียงเหนือ หรือขับรถลงใต้เพื่อเที่ยวอุทยานแห่งชาติแกรนด์เตตัน (Grand Teton National Park) ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของเยลโลว์ สโตน เพียงไม่กี่สิบกิโลเมตร

CN Tower

โทรอนโต (Toronto) เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศแคนาดา และเป็นเมืองที่ใหญ่อันดับที่ 4 ในทวีปอเมริกาเหนือ และโทรอนโตเป็นเมืองหลวงของรัฐออนแทรีโอ ของแคนาดา โทรอนโตมีประชากรประมาณ 5,304,100 คน (ข้อมูลคาดการณ์ ในปี พ.ศ. 2548) โทรอนโตได้ชื่อว่าเป็นเมืองที่มีหลายเชื้อชาติมากที่สุดเมืองหนึ่ง และโทรอนโตเป็นศูนย์กลางทาด้านเศรษฐกิจ ศิลปะ วัฒนธรรมของประเทศแคนาดา โดยในปี พ.ศ. 2548 รัฐบาลแคนาดาได้จัดให้โทรอนโตเป็นเมืองหลวงวัฒนธรรมของประเทศ

เทือกเขาโอลิมปิคได้รับการรักษาให้คงสภาพป่า ตามธรรมชาติ  ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติโอลิมปิค  มีอาณาเขตถึง 9 แสนเอเคอร์ ของพื้นที่แหลมทั้งหมด  ถึงแม้ว่าพื้นที่ส่วนใหญ่จะอยู่ลึกเข้ามาในแผ่นดิน  แต่ก็มีเส้นทางชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิกยาวประมาณ 50 ไมล์รวมอยู่ด้วยมีถนนเพียงไม่กี่สายที่ตัดเข้าไปถึงตัวอุทยานแต่ก็เพียง รอบนอกเท่านั้น  พื้นที่อุทยานนั้นถูกล้อมรอบด้วย  วนอุทยานแห่งชาติโอลิมปิค  ซึ่งทำให้การเข้าถึงยากยิ่งขึ้น  ด้วยเหตุที่พื้นที่แหลมส่วนใหญ่เป็นเขตอำนาจของรัฐบาลกลางทำให้เกิดปัญหา ความขัดแย้งกับอุตสาหกรรมไม้เป็นประจำ

Buffalo Bill’s town

 หอดูดาวปาโลมาร์     Palomar Observatory

    หอดูดาวปาโลมาร์     Palomar Observatory
สถานที่ตั้ง   บนยอดเขาปาโลมาร์ ในรัฐแคลิฟอร์เนีย ประเทศ สหรัฐอเมริกาปัจจุบัน สามารถเข้าเยี่ยมชมได้
หอดูดาวปาโลมาร์มีลักษณะเป็นโดมขาวสูง 1,707 เมตร (5,600 ฟุต) ภายในมีกล้องโทรทัศน์(กล้องส่องดู    ดาวขนาดใหญ่) ขนาดยักษ์ ซึ่งติดตั้งมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1947 (พ.ศ. 2490)        กล้องโทรทัศน์ขนาดมหึมาที่สุด  ได้รับชื่อตามนักดาราศาสตร์ลือนาม คือ นายยอร์ช ฮาเล ซึ่งเป็นผู้อำนวยการหอดูดาวอีกแห่งหนึ่ง ที่ยอดเขาวิลสัน  ท่านผู้นี้เป็นผู้ค้นพบจุด บนดวงอาทิตย์ที่มีผลต่อสนามแม่เหล็กโลก        กล้องโทรทัศน์ฮาเล ขนาดยักษ์นี้สามารถรับแสงมองได้เป็น 360,000 เท่า ของสายตาปรกติ  ช่วยถ่ายภาพวัตถุในห้วงอวกาศ ในระยะไกล นับได้เป็นบ้านปีแสง  ระยะไกลในห้วงอวกาศแม้จะมากเพียงใด กล้องนี้สามารถช่วยให้เห็นได้        นักดาราศาสตร์มากมายหลายท่าน  ได้ค้นพบความจริงใหม่ ๆ   เกี่ยวกับจักรวาล อัลเบิร์ต เอ. มิเชลซัน ค้นคว้าหาวิธีวัดระยะเส้นผ่านศูนย์กลางของดาวต่าง ๆ และ เอ็ดวิน ฮับเบิล พัฒนาทฤษฎีที่น่าสนใจเกี่ยวกับว่า จักรวาลอยู่ในระยะของการขยายตัว ซึ่งทำให้วัตถุต่าง ๆ ภายในปรากฏตัวห่างกันอกไปทุกทีด้วยอัตราความเร็วสูงมาก        นอกจากนั้นยังมีกล้องโทรทัศน์ ชมิดท์ ช่วยเสริมอีกกล้องหนึ่ง กล้องนี้ช่วยสร้างแผนที่บอกที่ตั้งของเทหวัตถุต่าง ๆ ในท้องฟ้า ในขนาดพื้นที่มากกว่าประสิทธภาพของกล้องฮาเล 80 เท่า ให้ความสะดวกต่าง ๆ ในการค้นคว้าหาความรู้ในห้วงอวกาศได้อย่างกว้างขวาง รวดเร็วออกไปอีกมาก โดยใช้เวลาสำรวจทำแผนที่ท้องฟ้าในซีกโลกด้านเหนือทั้งหมด และภาคใต้ราวครึ่งหนึ่ง ภายในเวลาเพียง 7 เดือนเท่านั้น ผลงานค้นคว้าที่เกิดจากหอดูดาวปาโลมาร์ ยังคงอยู่และนำมาใช้สำหรับที่จะต้องการศึกษาเรื่องราวในอวกาศให้ถ่องแท้ ตลอดจนผู้ที่ประสงค์จะท่องไปในอวกาศ จะต้องติดตามเรียนรู้

Statue of Liberty

 

        สถานที่ตั้ง คอคอดระหว่างทวีปอเมริกาเหนือและอเมริกาใต้ ประเทศปานามาปัจจุบัน สามารถเข้าเยี่ยมชมได้
คลองปานามาเป็นคลองขุดตัดคอคอดระหว่างทวีปอเมริกาเหนือและอเมริกาใต้ใน ประเทศปานามาให้มีทางเดินเรือทางลัดจากมหาสมุทรอัตลันติคไปสู่มหาสมุทร แปซิฟิกได้สะดวกและรวดเร็ว ผู้เริ่มขุดคลองนี้คือ เฟอร์ดินัน เดอ ลสเซปส์ วิศกรผู้ขุดคลองสุเอซนั่นเองแต่เขาทำไปได้ไม่สำเร็จต้องล้มเลิกไป รัฐบาลอเมริกันจึงเข้าดำเนินการรับช่วงต่อและขุดสำเร็จเมื่อ พ.ศ. 2457 เป็นคลองยาว 50 3/4 ไมล์ มีส่วนกว้าง 300-400 ฟุต ลึก 35-40 ฟุต สิ้นเงินค่าสร้าง 700,000,000 ปอนด์ ช่วยย่นระยะทางในการต้องอ้อมแหลมสุดของอเมริกาถึง 6,700 ไมล์ แต่ที่แปลกไปกว่าคลองสุเอซก็คือ คลองนี้ขุดขึ้นไปบนที่สูง ผ่านทะเลสาบหลายแห่ง จึงต้องทำประตูระบายน้ำไว้เป็นตอน ๆ เพื่อยกระดับเรือให้สูงขึ้นจนเสมอระดับน้ำในทะเลสาบ แล้วไปลงทางอีกด้านหนึ่งด้วยการลดระดับน้ำให้ต่ำลงไปจนเทียบเท่ากับระดับน้ำ ทะเล จัดเป็นคลองเดินเรือนานาชนิดที่สำคัญมากคลองหนึ่ง
ความเป็นมาของคลองปานามา
ก่อนปี ค.ศ. 1914 ถ้าใครอยากเดินทางจากนครนิวยอร์กไปยังนครซานฟรานซิสโก เขาผู้นั้นต้องเดินทางรอนแรมทางเรือเดินสมุทรอ้อมทวีปอเมริกาใต้ เป็นระยะทางถึง 20,900 กิโลเมตร เชื่อระหว่างมหาสมุทรแปซิฟิกกับมหาสมุทรแอตแลนติกในบริเวณอเมริกากลาง ซึ่งมีลักษณะเหมือนเอวกิ่วขอดระหว่างทวีปอเมริกาเหนือและทวีปอเมริกาใต้ได้ สำเร็จแล้วก็จะสามารถย่นระยะทางและเวลาเดินทางไปอย่างมากมาย
ในปี ค.ศ. 1878 ฝรั่งเศสเป็นชาติแรกที่ตั้งใจจะลงมือปฏิบัติการให้ความฝันที่กล่าวถึงเป็น จริง นักผจญภัยชาวฝรั่งเศสชื่อ ลูเซียน นะโปเลียน โบนาปาร์ต ไวส์ ได้รับสัมปทานจากรับบาลโคลัมเบีย (ขณะนั้นปานามาเป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศดคลัมเบีย) ให้ขุดคลองซึ่งจะเชื่อมระหว่างสองมหาสมุทรในบริเวณปานามาเขาได้ขายสัมปทาน ต่อให้กับบริษัทฝรั่งเศสที่บริหารดดยนายเฟอร์ดินาน เดอเลซเซป ซึ้งดำเนินการขุดคลองปานามาในทันที แต่ความพยายามก่อสร้างคลองของบริษัทฝรั่งเศสไม่สำเร็จ ด้วยเหตุผลหลายประการด้วยกันคือ ประการแรก เพื่อนร่วมงานและนักการเมืองที่สนับสนุนเขามีใจไม่ซื่อขโมยเอาเงินจำนวนมาก ไปจากบริษัท
ประการที่สอง บริษัทวางแผนจะสร้างคลองที่จะมีระดับน้ำในคลองอยู่ในระดับเดียวกับน้ำใน มหาสมุทร กล่าวคือไม่สร้างประตูกั้นน้ำ ซึ่งเป็นเรื่งยาก และฝรั่งเศสก็ไม่มีเทคโนโลยีและเครื่องจักรที่ทันสมันพอที่จะดำเนินการดัง กล่าว  ประการสุดท้ายที่ดูจะเป็นอุปสรรคที่สำคัญที่สุดคือ โรคภัยไข้เจ็บในภูมิภาคเขตร้อนที่คนงานก่อสร้างคลองต้องเผชิญทั้งโรคไข้ เหลืองและมาลาเรีย คร่าชีวิตคนงานเป็นจำนวนมากและทำให้การก่อสร้างไม่คืบหน้าเท่าไหร่  ในที่สุด บริษัทของนายเดอเลซเซปก็ล้มละลายต้องขายโครงการขุดคลองทอดตลาดไป ประเทศที่เล็งเห็นความสำคัญของการขุดคลองนี้คือประเทศสหรัฐอเมริกา ทั้งนี้เพราะระหว่างสงครามที่สหรัฐฯ ทำกับสเปนในปี ค.ศ. 1898 การเดินทางระหว่างฝั่งตะวันตกกับตะวันออกของสหรัฐฯ กลายเป็นเรื่องยุทธศาสตร์ขึ้นมา ถ้ามีคลองลัดย่นระยะทางการเดินทางของเรือรบและเรือขนส่งยุทธสัมภาระได้ ก็จะเป็นผลดีอย่างยิ่งในการป้องกันประเทศ รับบาลสหรัฐจึงได้หันมาให้ความสนใจเรื่องนี้อย่างจริงจัง
แต่ก่อนจะซื้อสัมปทานสหรัฐฯ ก็ได้ไปเจรจากับรัฐบาลโคลัมเบียก่อนว่าหากสหรัฐฯลงทุนขุดคลองแล้วก็ขอให้ ฝ่ายหลังยินยอมให้สหรัฐฯ เช่าพื้นที่บริเวณนั้นเพื่อดำเนินการควบคุมการเข้าออกของเรือที่จะผ่านคลอง แต่รัฐบาลโคลัมเบียก็มัวเกี่ยงงอนเรื่องราคาค่าเช่าที่ ไม่ยอมตกลงกับรัฐบาลสหรัฐฯง่าย ๆ พอดีขณะนั้น ชาวปานามาซึ่งกลัวว่าโคลัมเบียจะไม่แบ่งผลประโยช์ให้เท่าที่พวกตนควรจะได้ก็ ได้ก่อการปฏิวัติขึ้นและประกาศตัวเป็นประเทศเอกราช สหรัฐฯได้รับรองเอกราชของปานามาและยังได้ช่วยไม่ให้โคลัมเบียยกกองทหารเข้า มาปราบปรามชาวปานามาได้ ในที่สุดสหรัฐฯก็ได้ทำสัญญากันในปี ค.ศ.1903 โดยปานามายกกรรมสิทธิ์ที่ดินเป็นระยะทางกว้าง 10 กิโลเมตร ตลอดแนวทางที่สหรัฐฯ จะขุดคลองให้รัฐบาลสหรัฐฯเป็นผู้ดำเนินการบริหารเป็นสิทธิขาดตลอดไปโดย สหรัฐฯจะจ่ายเงินตอบแนให้ปานามาเป็นจำนวนเงิน 10 ล้านดอลลาร์และจะให้เป็นประจำทุกปี อีกปีละ 250,000 ดอลลาร์
เมื่อจบเรื่องทางการเมืองแล้ว สหรัฐฯจึงได้เริ่มดำเนินการก่อสร้างคลองปานามาในปี ค.ศ.1904 ก่อนอื่นหสรัฐฯได้ศึกษาความล้มเหลวของบริษัทฝรั่งเศสเสียก่อนและได้เริ่มลง มือปราบปรามโรคร้ายที่เป็นอุปสรรคสำคัญในการก่อสร้างคลอง พันเอก วิลเลียม ซี กอร์กัสได้รับมอบหมายให้ดำเนินการดังกล่าว เขาเป็นหมอทหารที่มีชื่อเสียงมาจากการปราบปรามโรคร้ายในประเทศคิวบา  กอร์กัสได้เริ่มรณรงค์ขจัดยุงชนิดหนึ่งซึ่งเป็นพาหะในการนำโรคไข้เหลืองและ มาลาเรีย โดยการขจัดหนองน้ำที่เป็นแหล่งเพาะพัมธุ์และขจัดพงหญ้าที่เป็นแหล่งหลบซ่อน ตัวของยุงเหล่านั้น ตลอดจนกำจัดหนูซึ่งเป็นพาหะกาฬโรค เขาใช้เวลาในการกำจัดอยู่ 10 ปี รัฐบาลสหรัฐฯได้ใช้เงินไปประมาณ 20 ล้านดอลลาร์เฉพาะในการปราบปรามโรคเหล่านี้  ใน ค.ศ.1914 การดำเนินการก่อสร้างคลองนี้ก็ได้เริ่มขึ้น โดยสหรัฐฯตัดสินใจที่จะก่อสร้างคลองที่มีประตูกั้นน้ำเป็นระยะ ๆ แทนที่จะเป็นคลองที่มีระดับน้ำเท่ากับระดับน้ำทะเล   การขุดคลองปานามาเป็นเรื่องยากสหรัฐใช้คนงานถึง 43,400 คน เงินประมาณกว่า 380 ล้านดอลลาร์ ต้องสร้างประตูน้ำหลายประตู และยังต้องขุดเข้าไปในภูเขา และสร้างเขื่อนกันน้ำด้วย   ในเดือนสองหาคม ค.ศ.1914 การก่อสร้างคลองปานามาจึงได้เสร็จสิ้นสมบูรณ์ คลองซึ่งมีความยาว 80 กว่า กิโลเมตร สามารถย่นระยะการเดนทางระหว่างฝั่งทะเลด้านตะวันตกและตะวันออกของสหรัฐฯไป ถึง 15,700 กิโลเมตร  ภายหลังจากคลองได้มีการเปิดใช้งานเป็นเวลาหลายปี รัฐบาลปานามาก็เริ่มแสดงความไม่พอใจว่าสนธิสัญญาที่ทำกับสหรัฐฯ โดยมอบกรรมสิทธิ์ที่ดินและการบริหารงานบริเวณคลองให้สหรัฐฯ เป็นสัญญาที่อยุติธรรมชาวปานามาได้ก่อการจราจลขึ่นในปี ค.ศ. 1964 มีชาวปานามาเสียชีวิต 20 คน และชาวอเมริกัน 4 คน รัฐบาลสหรัฐฯ ซึ่งอยากจะรับความสะมพันธ์อันดีของตนกับประเทศในละตินอเมริกาเอาไว้ จึงได้ยอมทำสัญญาใหม่กับปานามาโดยยอมคืนกรรมสิทธิที่ดินบริเวณคลอง ให้กับปานามาในปี ค.ศ.1979 นอกจากนั้นยังได้สัญญาว่าจะยอมมอบสิทธิในหารบริหารคลองปานามาให้กับรัฐบาล ปานามาในปี ค.ศ.1999  คลองปานามาเป็นเส้นทางคมนาคมทางน้ำที่สำคัญยิ่งยวดทั้งทางด้านการทหารและ การค้า เรือกว่า 13,500 ลำ ใช้เส้นทางนี้เป็นประจำทุกปี 55% ของเรือดังกล่าววิ่งระหว่างฝั่งทะเลตะวันออกและฝั่งทะเลตะวันตกของสหรัฐฯ สินค้าหนักกว่า 148 ล้านเมตริกตันผ่านเข้า-ออกคลองปานามาในทุกๆปี

  พีระมิดเม็กซิโก ตั้งอยู่ที่เมืองเตเออตีวากันประเทศเม็กซิโก สร้างขึ้นโดยชนเผ่าพื้นเมืองโบราณของอเมริกาชื่อ ตอลเตค เพื่อบูชาพระอาทิตย์และพระจันทร์ ซึ่งมีลักษณะคล้ายพีระมิดอียิปต์สร้างด้วยอิฐและปูนขาวเป็นชั้นๆ สูง 216 ฟุตฐานกว้างด้านละ 721 ฟุต และได้มีความเชื่อกันว่าภายในพีระมิดได้บรรจุอัฐิของกษัตริย์ของชาวตอลเตค ในปัจจุบันนี้ชนเผ่านี้ได้สาบสูญไปหมดแล้วเหลือไว้เพียงแต่โบราณสถานที่ สำคัญที่แสดงถึงความเจริญรุ่งเรืองของชนเผ่าทิ้งไว้ให้คนรุ่นหลังศึกษาค้น คว้ากันต่อไป

เป็น “สะพานแขวน” ที่ยาวที่สุดในโลกในอดีต ทอดข้ามอ่าวทางตอนเหนือของ เมืองท่าซานฟรานซิสโก สหรัฐอเมริกา เฉพาะช่วงสะพานตอนกลางยาวถึง 4,200 ฟุต กว้าง 90 ฟุต ข้างสะพานทั้งสองด้านมี สะพานช่วงสั้นต่อกันรวมทั้งหมดเกือบ 7 กิโลเมตร มีหอคอยเหล็กสองข้างสูงข้างละ 746 ฟุต ลวดเคเบิ้ลที่ โยงทอดเป็นตัวดึงน้ำหนักสะพาน มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 36 นิ้ว ข้างละ 2 เส้นรวม 4 เส้นยาว 107,000 ไมล์ และยังมีลวดโยงเส้นเล็กๆอื่นๆอีก 27,572 เส้นตัวสะพานอยู่สูงกว่าระดับน้ำในอ่าว 220 ฟุต ใช้เป็น ทางรถยนต์โดยสาร 6 ทาง รถยนต์บรรทุก 3 ทางและทางรถไฟอีก 2 ทาง สะพานแห่งนี้เริ่มสร้างในปี ค.ศ. 1933 แล้วเสร็จในปี ค.ศ.1937 ใช้เงินประมาณ 35,000,000 เหรียญ นับเป็นสะพานแขวนยาวที่สุดแห่งแรก ของโ

สะพานโกลเด้นเกท

       รูปสลักบนยอดเขานี้คืออนุสาวรีย์แห่งชาติ  เป็นรูปสลักใบหน้าประธานาธิบดี 4 ท่าน  ซึ่งได้รับเลือกให้เป็นสัญลักษณ์ของกำเนิดและอุดมคติแห่งชาติ  ประกอบด้วยรูปสลักใบหน้าของนายจอร์จ  วอชิงตัน  ซึ่งเป็นประธานาธิบดีคนแรกของสหรัฐฯ   นายธอมัส  เจฟเฟอร์สัน  ประธานาธิบดีคนที่ 3    นายเอบราแฮม  ลินคอล์น  ประธานาธิบดีคนที่ 16  และนาธีโอดอร์ รูสเวลต์  ประธานาธิบดีคนที่ 26